miércoles, 2 de mayo de 2012

FIN DE LA ACLIMATACION

Hola a tod@s,
A todos “mis fieles comentaristas” que puedo deciros?, Perdonad que me refiera a vosotros con esta expresión, pero os he hecho un poquito míos porque así es como lo vivo cada día, y a todos los que escribís en el facebook que también se que sois muchísimos, me faltan palabras para agradeceros todo el animo que me dais a mi también, cada vez que leo el blog me viene un sofocón de los gordos pero os puedo asegurar que se agradece, esos ratos tontorrones me ayudan a digerir mejor esa rigidez corporal que últimamente arrastro.

Una vez pasados los sentimentalismos, que cojo la directa y no me freno…., vamos por partes.

Seguro que habréis visto el comentario de Esports BTV y muchos pudisteis ver el seguimiento que la cadena está haciendo de la expedición. Yo pude verlo y se me hace extraño asimilar la estela que están dejando nuestros alpinistas. Agradezco a la cadena BTV el afecto y apego que les demuestran a ellos y a todos los que estamos pendientes de sus pasos.
Para los que no estéis al corriente, el enlace para verlo on line es el siguiente: http://www.btv.cat/btvnoticies/2012/05/01/lexpedicio-de-la-uec-dhorta-prepara-latac-a-leverest

Las ultimas noticias me llegan desde el campo base y aprovechando que Jesús se encuentra de nuevo allí, (este sube y baja se me está haciendo interminable, mas que nunca!!!), ha vuelto a enviarme su propia crónica que os plasmo tal cual:

Hola Cari, ya estoy por ti, acabo de cenar, un poquito de arroz con carne (como de costumbre el resto me lo reservo para mi  ;-)
Antes de nada, discúlpame ante toda la gente que sigue el blog por que no les puedo contestar, la conexión va muy lenta.

La crónica es la siguiente:
Bueno, por fin y a día de hoy, 2 de mayo, podemos decir que damos por finalizada la fase de aclimatación. Ha sido una aclimatación bastante lenta y bajo nuestro punto de vista, también peligrosa. Nos hemos currado 8 veces entre subidas y bajadas el glaciar del Khumbu, una zona espectacular pero cada vez mas peligrosa. Hemos tocado también el campo 3, que está en la pared del Lhotse. Como podéis ver las fotos no pueden ser mas espectaculares. Cada vez estamos más cerca de tocar el techo del mundo. Desde este campo, ya se puede ver el collado sur 8000m y parte de la arista que sube a la cumbre. De verdad os digo que es algo inimaginable, hay que verlo.
Planes a corto medio plazo.
Pues nada, deciros que aquí ya estamos bastante nerviosos, se acerca el día y el ambiente de todos los expedicionarios se nota bastante emocionante ya.
Por un lado estamos pendientes de la ventana de buen tiempo y en lo que al viento se refiere, aun sopla bastante fuerte, a 7400 que estuvimos ayer soplaba a 100km/h, mucho como para atacar cualquier cumbre.
Seguirá así durante algunos días.
Otro asunto es el de las cuerdas fijas. El tema va lento, de momento están solo fijadas las cuerdas por encima del campo 3, creemos que en unos 4 días llegaran al campo 4. Luego han de fijar hasta la cumbre, que tardaran unos cuatro o cinco días más.
Resumiendo, que hasta que no esté fijado todo, no puede subir nadie para la cumbre. Sobre el día 10 ya podríamos hablar de una posible vía libre para subir a la cumbre. Por aquí los partes meteorológicos hablan de ventana buena entre el 12 y el 15 de mayo.

Veremos que pasa, nosotros de momento tranquilos y a esperar a ver que pasa. Lo que si que estoy negociando ya, por si acaso, es el Helicóptero para el regreso a Katmandú, por que me temo que nos irá muy justo el regreso. Si hacemos cumbre el 15, no nos daría tiempo de coger el vuelo a Barcelona. De momento nos piden 1700 dólares por hora de vuelo del helicóptero, en una hora y media nos planta en Katmandú.
Si algún patrocinador se anima a contribuir en la causa, por nosotros ningún problema, cualquier aportación es muy bienvenida teniendo en cuenta las circunstancias.
También estamos valorando un posible retraso del vuelo de Barcelona, pero esto aun no esta claro, no nos queremos adelantar tanto a los acontecimientos.

Bien, esto es lo que hay de momento, que la cosa esta a punto pero hay que esperar un poquito. Pero que si el tiempo acompaña, la cima es nuestra, seguro!!!
Un abrazo a todos.
Jesús.

Y volviendo al tema de los sentimentalismo, ahora es uno de esos momentos en que me siento mas ligera, vosotros ya me entendéis......

( Recordad que pinchando en las fotos se ven mas grandes, y vale la pena)
 






















 















Muchos de vosotros recordareis una fecha como hoy de hace cuatro años. El 01 de mayo de 2008 Jesús coronó la cima del Dhaulagiri a 8.167m y en su descenso, ya en la madrugada del día 02, pasó algo que desgraciadamente tampoco hemos olvidado..........
Rafa, allá donde estés, sabemos que estarás compartiendo con nosotros todas las ilusiones que tenemos puestas en el techo del mundo y no dudo que te sentirás muy orgulloso de Agustí y de Jesús y de haber podido disfrutar del primer abrazo que recibió Jesús después de acariciar la cima de la gran montaña blanca, la cima del Dhaulagiri.


La esperanza está en el  horizonte y en la mirada de quien lo observa

Un abrazo
Márian

26 comentarios:

  1. Fuerza compañeros!!!
    Estamos todos pendientes de las novedades.
    Un abrazo bien fuerte.
    Voy enfriando las cervezas para cuando vuelvan.

    ResponderEliminar
  2. Buenas noches ¡¡
    Aqui estoy de nuevo siguiendo las últimas novedades de estos intrépidos chicos. Los veo controlando todo muy bien, dado que son unos excelentes profesionales, de momento nos queda una semanita de espera, a ver si se abre la dichosa ventana de buen tiempo y el viento deja de soplar.....
    Prima Marian, que lo estás bordando, tus narraciones nos gustan y pones unas gotas de romanticismo, que nos tocan la fibra.
    El recuerdo a Rafa, emocionante e inolvidable a pesar de los cuatro años transcurridos.
    Sigo pendiente de vosotros, un beso. Hasta mañana¡¡

    ResponderEliminar
  3. "Alpinista es aquel que va donde sus ojos sueñan"
    Esta frase que tú me enseñaste Jesús confirma que eres un gran alpinista y un referente para todos nosotros.
    Fuerza y serenidad amigo !!
    Un abrazo

    ResponderEliminar
  4. Vamos chavales!! que lo tenéis al alcance de la mano!! mucha fuerza y ánimo!!!

    Un abrazo

    ResponderEliminar
  5. No vull dubtar del mèrit de l'Agusti i de Jesús, però seria bo reflexionar sobre el tema de les cordes fixes... que trist haver d'esperar a que et fixin les cordes fins a cim per poder atacar, o que t'equipin els camps d'alçada.
    No negaré que potser jo faria el mateix, però de moment i a falta de pressupost m'he de conformar en cims de 6000 i 7000 metres i currant molt a la muntanya.
    Anims companys i sort amb el temps el dia de cim.

    ResponderEliminar
  6. Pere, me parece perfecta tu opinion, pero pasate un año por aqui y enfrentate a este Coloso, a ver si opinas lo mismo.
    Gracias por esos animos.
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  7. ¡Madre mía! Impresionantes las fotos..... Todo parece extremo; el paisaje increible, el Sol, el frio, el viento, la nieve, el hielo..... Ahora mucha cabeza, paciéncia y fuerza, a ver si cuando ya esté todo listo para que podais atacar la cima, se abre por fin la ventana del buen tiempo, se para la corriente del chorro y tocais el techo del mundo con las dos manos. ¡Ánimo que ya está cerca! Un abrazo y otro para ti Marian.

    ResponderEliminar
  8. Pude ver el reportaje de BTV y lo he vuelto a ver dos veces por internet. Mozos, ¿os dais cuenta de que estais haciendo historia? Cuando pongais la banderita va a ser lo más!!! Porque esa ventana aunque sólo sea por los soplidos que os enviamos desde aquí, por la cuenta que le trae se abrirá...De las fotos ya no se que adjetivos poner para decir que son más que fabulosas. Un besote a tod@s. Márian, tú como las fotos...

    ResponderEliminar
  9. Hola en cap moment he possat en dubte la vostra feina, la reflexió bé per la ètica a la muntanya.
    Tots tenim clar el que és pujar una via d'escalada de dificultat "a vista" i la diferència que existeix en fer la mateixa via en "A0" i estreps. Tots dos ecaladors han fet "top", però l'estil marca la diferència...
    Jo no tinc nivell per fer un 8A en lliure, doncs m'he de conformar en 6C.
    Aquestes apreciacions, clares en la escalada, ens han de fer reflexionar a l'hora de pujar un cim o en la pràctica del alpinisme.

    Bè Agusti i Jesus, si podeu llegir el comentari ja teniu tema per fer més curta l'espera de la finestra. Per sort o per desgràcia se el que suposa.
    Que tingueu sort.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Acabo de hablar con Agustí y Jesús y quieren que aclare que ellos están acatando las imposiciones que el gobierno nepalí ha impuesto a TODAS las expediciones, independientemente de que guste o no, hay que acatarlo.
      Cualquier apreciación es bien recibida aunque quizás este no sea el sitio ni ahora sea el momento de entrar en este tipo de análisis, todo tendrá su momento...
      El intento a cima es laborioso y complejo y creo, y ahora hablo por mí, que los ánimos que podamos darles es lo mejor que podamos hacer desde aquí. A pesar de la fortaleza que ambos tienen, ciertas valoraciones en este momento de la expedición, pueden hacer flaquear sus ánimos, aunque afortunadamente los que reciben son tantísimos que este pequeño desliz no va a empañar sus ilusiones.

      Eliminar
    2. Estoy totalmente de acuerdo contigo Márian.

      Un cálido abrazo y muchos ánimos para Jesús y Agustí. Por cierto, recibe otro abrazote para tí ENORME.

      J.F.Hidalgo

      Eliminar
  10. Agradeceos de parte de los que somos culés que gracias a la expectación que levantaís hoy en el Taller de metro de L4 de Roquetas de la liga, los merengues no han hablado.
    En la maquina de cafe los protagonistas han sido nuestros amigos alpinistas.

    Un abrazo y ánimos.

    J.F.Hidalgo

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hay temas que a día de hoy es mejor no tocarlos, caxis!!!
      Me alegro que hayais elegido a nuestros alpinistas para vuestro ratito de ocio, la mejor opción sin duda alguna ;-)

      Eliminar
  11. Anims companys, que ja li tenim el peu al coll!!! Jiji

    Ara en serio! Molts ànims Jesus i Agustí

    ResponderEliminar
  12. Hola !!!!! por fin podemos escribir algo que somos un poco torpes y aunque os leemos no sabiamos como comunicarnos!!!!!
    Solo queriamos mandar muchiiiismosss animos, muchos besos y recordarte (especialmente a Jesus) que ya está la mesa reservada para el proximo "chino". te queremos muxoooo. besos

    ResponderEliminar
  13. Amigos que estais intentando subir a la CIMA DEL MUNDO, no creo que os haga falta que os diga que no vale la pena escuchar según que cosas, y de según que personas... lo que estais haciendo es una pasada al alcance de muy pocas personas, con o sin recursos económicos, vuestro ESFUERZO, vuestra LUCHA y vuestro SUFRIMIENTO es digno de admirar.
    No dejeis de luchar y contad que para el resto tiene un VALOR INCREIBLE!!!

    Mucha fuerza amigos!!

    ResponderEliminar
  14. Gracias por compartirlo Marian, escribes con el corazón y lo haces más emocionante si cabe, mucha fuerza amiga tu puedes!
    Vamos Jesus estamos todos pendientes de ti. Las imágenes son impresionantes! Estas en el techo del mundo tio tócalo por nosotros!!!

    ResponderEliminar
  15. ¿Qué? ¿Aburrido esto de esperar que se abra la (*!)%^!+*) ventana? ¿Os habéis llevado por lo menos las cartas o el dominó? ... Estos alpinistas que han previsto todo menos este equipamiento imprescindible para las esperas en las tiendas...

    ResponderEliminar
  16. Seguimos, tanto mi familia como todos mis seguidores, seguimos espectantes cada paso que dais. Os enviamos todo nuestro cariño y fuerza moral para que hagáis realidad ese sueño. ¡Lo vais a conseguir!

    ResponderEliminar
  17. Desde un sector de Horta la familia Barti e hijos/as Ramdan y Petit incluido te mandamos muchos recuerdos y muchos ánimos para conseguir un sueño tan bello, un besito

    ResponderEliminar
  18. Yo opino que con cuerda o sin cuerda, con presupuesto o sin el, enfrentarte a casi 9000 metros de altura en condiciones extremas es para elegidos!! Así que mucho ánimo, si hay que chupar oxigeno se chupa, pero poder estar ahí arriba es un privilegio para unos cuantos elegidos, así que disfrutad del momento.

    UN ABRAZO FUERTE!!!

    ResponderEliminar
  19. GRACIAS JESUS.
    El viernes pasado, estabamos hablando y comentando la situación del campo base de si la ventana aqui o allá,que si la espera en el campo base se empieza a hacer mas pesada , que si Jesus aqui o Agustin allí.En la UEC (en el centro ) habia gente que particípó en el treking y todos dabamos nuestra versión , nuestro parecer sobre el tema .
    RINGGGGGG sonó el telefono y """sorpresa""" al principio nos tubimos que centrar . Era JESUS desde el campo base , alli eran aproximadamente las tres de la madrugada, estaba dentro del saco y con el brazo fuera para poder coger cobertura, pude saber de primera mano la situación, los animos, el montaje de los campos de altura etc.etc
    Despues estubo hablando con varios compañeros mas, hasta que por fin acbó hablando con MARIAN.
    DETALLAZO donde los haya , ademas segun las sensaciones que pude recibir de Jesus y no creo equibocarme lo mas minimo ,la moral está por las nubes, los animos al maximo y la fuerza mental en pleno auge.
    NOS HICISTE UN POCO MAS PARTICIPES DE TU ILUSION..
    que no lo dudes en ningun momento, es creo la de TODOS
    Tu y Agustin ...Agustin y tu sin olbidarme de Lapca mereceis poder cumplir un sueño o una ilusión llamalo como quieras,
    que es el resultado de un esfuerzo BRUTAL y un trabajo extraordinario.
    GRACIAS por dedicarnos unos minutos y acordarte de los que no estamos contigo fisicamente pero si intentamos empujar dede aqui.

    ResponderEliminar
  20. Que subidón poder oir en directo todos los acontecimientos, aunque desde el blog y de la forma en que lo cuenta Márian, creo que tod@s lo estamos viviendo como cosa nuestra. Vamos a seguir soplando, al menos yo, para que se abra esa ventana y podais ascender hasta lo más alto del mundo(enviarnos muchas fotos...).Un besote.

    ResponderEliminar
  21. Todos estamos pendientes de las últimas noticias pero de momento no puedo contaros nada que no sepáis.
    El gesto que tuvo Jesús llamando el viernes a la UEC, fue realmente todo un detallazo. Puso su alarma para despertarse y poder hablar con nosotros. En mi modesta opinión y a pesar de que yo no pueda ser demasiado objetiva, creo que es la forma de correspondernos y demostrar una incalculable gratitud por toda la vitalidad y energía que les mandamos desde aquí.
    Espero poder explicaros muy pronto nuevas noticias, de momento lo último que sé es que siguen en el campo base a la espera del tiempo adecuado para emprender el ataque a cima.
    De antemano intuyo que esta próxima semana será muy larga ……

    ResponderEliminar